Kamusta kayo?

sa mga lahat na andito struggling with their debts, kamusta kayo?

never in my entire life i experienced ang ganito ka lala na anxiety. sa first month ko when i decided na to stop na the tapal system, grabe, i cried and cried lang. alam mo ung feeling na you’re hopeless with everything, kasi even your own parents and family, is hindi ka din matutulungan bcs they also have their own struggles in terms of money.

i am currently employed sa isang corpo job. although, nadidistract ko naman sarili ko with these matter, pero at the end of the day, utang parin talaga naiisip ko. ung anxiety everytime the office phone rings or telephone rings, kasi baka mga OLA na yun and na reach out na nila company ko and stuff like that haha.

nagkaka nightmares na din ako kakaisip dahil dito. sobrang eager ko na talaga mabayaran lahat ng utang ko, pero wala din naman ako magawa kasi aminin man natin hindi biro ang maghanap ng side hustle and part time jobs. it’s really hard kapag walang mapagsabihan. only reddit knows, how hard i am struggling right now kaya sa mga tulad ko na andito, sana dumating agad yung time na matatapos na to. 🫰🏻

nakakainis lang kasi bcs of these debts, nagkaroon na ako ng guilt when it comes to money. grabe, every peso counts talaga. ni ultimo pag washing ng motor ko, sobrang nanghihinayang na ako gastusin kahit ₱60 lang sya kasi back in my mind pangdagdag na to utang pero sometimes i shift my perspective na kailangan parin talaga ng maintenance ng motor ko kasi hindi pwede na forever tong madumi haha baka madamay parts.

alam mo yun, dati wala kang pakealam sa barya barya mo sa wallet, pero ngayon sobrang nittreasure mo na sya. i used to lunch out kapag breaktime namin, pero ngayon sobrang nagrerely ako sa baon ko hindi lang makagastos ng kahit piso.

one thing what i realized also? kaya ko pala magtipid. kaya ko pala to live within my means lang. as someone na naeexperienced ang anxiety and guilt everyday, napapaisip rin ako na what if nung una palang natuto na agad ako na hindi ako umabot sa point na ang dami kong utang edi sana every sahod is masaya ako kasi may sobra.

baka nakapagbuild na ako ng savings and emergency funds kung hindi ko inuna luho and tapal system (takot kasi magkaoverdue kahit okay lang naman pala) thank you reddit, lalo na dito, kasi naexpand talaga ang knowledge ko on how to handle debts and loans. sayang nga lang late na ako natuto.

looking on the brighter side, kung kaya ko magbayad ng malaking utang, meaning kaya ko rin magipon ng kasing halaga ng utang ko once i paid all of them na. grateful din na at the age of 24 ko to naexperience with my mom beside me, atleast !!

imagine i am debt free by the age of 26, edi 27 and so on marunong na ako mag handle ng money, edi by 30 baka makakahinga na ako ng maluwag. ito nalang talaga nilolook forward ko sa buhay ko :(

pero the anxiety? overthinking? tears? no joke! kaya kudos saatin lahat dito na pinapatuloy parin gumising every morning.

when you’re at your absolute soul crashing, mind consuming, heart wrenching peak depression but the world around you doesn’t stop and neither does your responsibilities.

tangina, makalabas lang ako sa situation nato, hinding hindi na ako babalik. PROMISE KO YAN SA SARILI KO.

EDIT POST: someone ask why ako nagka utang.

the main reason is: takot mag overdue and i have this mindset na “ay may sahod man ako” kaya inuubos ko talaga pera ko bago magsahod. inuubos sa luho, kain sa labas, most of the time sa mga maliliit na bagay ko sya nagagastos na pero kapag itotal mo is malaki sya haha.

puro din ako spaylater sloan bcs of this mindset also na “ay makakareloan naman ako” then little did i know dito na pala pumapasok ung tapal system without knowing what is tapal system really is. hehe

i did go beyond my means kahit naka allocate naman na talaga sahod ko for bills. ung bills ko are for my motor loan and wifi lang (which is sobrang swerte na ako) & hindi ako inoobliga ng nanay ko to help with her yet napunta parin ako sa situation na ganito kaya sobrang nakakadissapoint sa sarili ko.